Οι νανοι της κυριας κατερινας

Έγιναν 5 λοιπόν

Κάθονται καμαρότοι στην μέση της πρασινάδας και ετοιμάζονται για την επόμενη ζαβολιά που θα κάνουν
Διότι είμαι σίγουρη ότι κάνουν ζαβολιές τα βράδια. Το είδα στο βλέμμα τους αυτή την φορά.
Κάθε πρωί οι ζαβολιές τους χρεώνονται στον Αλήτη , το λυκόσκυλο του κήπου, που πάει και τους μυρίζει και τους κοιτάει αφι ψηλού , αλλά εκείνοι μένουν ακίνητοι κιχ δεν βγάζουν .

Η κυρία Κατερίνα καθόταν και τους καμάρωνε

Ο καθένας έχει την δική του ιστορία

Τον πρώτο τον είχε πάρει από μια γιαγιά τσεχα που έμενε στην Γερμανία και τον είχε φέρει από την πατρίδα της. Χρονολογείτε του 1920-30 . νανοπαπους δηλ
Ο επόμενος αγοράστηκε από την ίδια γιατί είχε ευγενική φατσουλα
Οι επόμενοι για να έρθουν στον κήπο , πέρασαν τα σύνορα χωρίς διαβατήριο χωρίς χαρτιά ο νανοτεμπελης και ο νανοκηπουρος
Και ο πέμπτος ηρθε με μια παλιά ταυτότητα αλλά τον δέχτηκαν τελικά γιατί ήταν κουβαλητής.

Όταν γίνουν 7 οι νάνοι θα βρει και την χιονάτη η κυρία Κατερίνα

Άντε να δούμε τότε τι ζαβολιές θα έχουμε στον κήπο :Ρ

Το κομματι που λειπει

Το ακουσα για πρωτη φορα περυσι τον οκτωβρη ή νοεμβρη.
εχει γινει το αγαπημενο μου ,, παραμυθι,, απο τοτε.
(οκ μετα την mary popins)

Το Κομμάτι-που-λείπει καθόταν μοναχό του... περιμένοντας κάποιον να έρθει να το πάει κάπου.
Κάποιοι του ταίριαζαν... αλλά δε μπορούσαν να κυλίσουν.
Άλλοι μπορούσαν να κυλίσουν, αλλά δε του ταίριαζαν.
Ένας δεν είχε ιδέα τι σημαίνει ταίριασμα.
Και ένας άλλος δεν ήξερε τίποτα από οτιδήποτε.
Ένας ήταν πολύ ευαίσθητος.
Ένας άλλος το ανέβασε σε βάθρο... και το άφησε εκεί.
Σε κάποιους έλειπαν πολλά κομμάτια.
Και, τέλος πάντων, κάποιοι άλλοι είχαν παραπάνω κομμάτια.
Έμαθε να κρύβεται από τους πεινασμένους.
Ήρθαν κι άλλοι.
Μερικοί το κοίταξαν από πολύ κοντά.
Άλλοι κυλούσαν και το ξεπερνούσαν χωρίς να το αντιληφθούν.
Προσπάθησε να γίνει πιο ελκυστικό...
Άδικος κόπος...
Προσπάθησε να γίνει πιο φανταχτερό... αλλά το μόνο που κατόρθωσε ήταν να φοβίσει τους ντροπαλούς.

Τελικά ήρθε κι ένας που του ταίριαζε απόλυτα.
Ξαφνικά...
το Κομμάτι-που-λείπει άρχισε να μεγαλώνει...
Και να μεγαλώνει!
"Δεν ήξερα ότι θα μεγαλώσεις"
"Ούτε κι εγώ το ήξερα" είπε το Κομμάτι-που-λείπει.
"Ψάχνω για το κομμάτι που μου λείπει, ένα κομμάτι που δε θα μεγαλώσει..."είπε κι έφυγε...

Ώσπου μια μέρα, ήρθε κάποιος που φαινόταν διαφορετικός.
"Τι θέλεις από μένα?" ρώτησε το Κομμάτι-που-λείπει.
"Τίποτα".
"Τι έχεις ανάγκη να σου δώσω?"
"Τίποτα".
"Ποιος είσαι?" ρώτησε το Κομμάτι-που-λείπει
"Είμαι το Μεγάλο Ο" είπε το Μεγάλο Ο.
"Νομίζω πως αυτός που περίμενα είσαι εσύ", είπε το Κομμάτι-που-λείπει. "Μήπως είμαι το κομμάτι που σου λείπει?"
"Όμως,δε μου λείπει κανένα κομμάτι" είπε το Μεγάλο Ο. "Δεν υπάρχει χώρος που θα μπορούσες να ταιριάξεις..."
"Κρίμα..." είπε το Κομμάτι-που-λείπει, "ήλπιζα πως θα μπορούσα να κυλήσω μαζί σου..."
"δε μπορείς να κυλήσεις μαζί μου" είπε το Μεγάλο Ο. "Αλλά ίσως να μπορέσεις να κυλήσεις μόνο σου"
"Μόνο μου? ένα Κομμάτι-που-λείπει δεν μπορεί να κυλήσει μόνο του".
"Αλήθεια, προσπάθησες ποτέ?" ρώτησε το Μεγάλο Ο.
"Οι γωνίες μου είναι πολύ μυτερές" είπε το Κομμάτι-που-λείπει. "Δεν είμαι φτιαγμένο για να κυλάω μόνο μου!"
"Οι γωνίες και τα σχήματα αλλάζουν" είπε το Μεγάλο Ο. "Τέλος πάντων, πρέπει να σε αποχαιρετήσω. Ίσως να ξανασυναντηθούμε κάποια μέρα".
Και κύλησε μακριά.

Το Κομμάτι-που-λείπει έμεινε πάλι μόνο του.
Για πολύ καιρό απλώς καθόταν...
Μετά σιγά-σιγά, σηκώθηκε στη μια του γωνία...
...Και έπειτα σωριάστηκε πάλι.
Μετά, σήκω-τράβα-πέσε...
άρχισε να προχωράει...
Σύντομα οι γωνίες του άρχισαν να στρογγυλεύουν...
Σήκω-τράβα-πέσε, σήκω-τράβα-πέσε...
Και το σχήμα του άρχισε να αλλάζει...
και συνάμα να τινάζεται αντί να σέρνεται...
και έπειτα να αναπηδάει αντί να τινάζεται...
και στο τέλος να κυλάει αντί να αναπηδάει...
Δεν ήξερε προς τα που πήγαινε, και δε το ένοιαζε.

Κυλούσε!

Η αφορμη

Αφου η αφορμη για το ξεκινημα αυτης της νεας ,,δραστηριοτητας,, ηταν ενα ταξιδι ας εχει την τιμητικη του.

Ας κανουμε μαζι ταξιδια κανονικα ...... με αυτοκινητο ... με αεροπλανο..... με τρενο.......

ταξιδια μονοι μας ......... και με αλλους

ταξιδια μεσα μας...... και μεσα απο αλλους

ταξιδια στα ονειρα ......... και μεσα απο τα ονειρα

Τα ταξιδια ανοιγουν τα ματια ....... λεει η γιαγια μου ....... σε αντι8εση με τα ξυδια ( ksidia) που τα κλεινουν

Εμενα μ αρεσουν και τα δυο

Δωσε μου ταξιδι και παρε μου το ξυδι ( αυτο πρεπει να το πω στην γιαγια μπορει να της αρεσει) :ρ

Αχ!! σαν πολλη φορα πηρα και γραφω και το περιεργο ειναι πως μου ερχονται χιλιαδες πραγματα να γραψω

Ισος αυτη η μαγικη λεξη που την βιονω απο παιδι να με κηνιγαει τελικα ( τωρα μου ηρ8ε αυτο)

σταματαω εδω για σημερα

Καλο ταξιδι !!!