Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Χάνω και Κερδίζω........



Όπως λέει και το τραγούδι ….

Άλλα λέω άλλα κάνω και άλλα εννοώ….



Έτσι και εγώ άλλα θέλω να γράψω άλλα γράφω…..

Και το μόνο που με σώζει είναι ότι εννοώ αυτά που λέω…..


Πέρασα από τα Τέμπη τις προάλλες που είχαν ανοίξει…..

Εκτίμησα αφάνταστα αυτά τα 8 χιλιόμετρα…..


Η αλήθεια είναι , και δεν νομίζω να είχα μόνο εγώ αυτήν την αίσθηση……


Με ένα σφίξιμο στο στομάχι και με ταχύτητα 50…..

οδηγούσαμε όλοι κοιτάζοντας γύρω μας…..

Σιδεριές από εδώ …. Πλέγματα από κει…..


Τα μαγαζιά κλειστά …. Οι μικροπωλητές απών …….


Απαγορεύετε να σταματήσεις ……

Δεν μπορείς να κατέβεις να ανάψεις κερί στο εκκλησάκι….


Αυτό το μαγαζί και αν έχει μεγάλη ζημιά…. Πολλές απώλειες….


Απορώ πως δεν βγήκαν πάλι εκείνες οι θεούσες οι μαυροφορεμένες και αξύριστες, να πουν ότι είναι παράνομο που έκλεισαν τα Τέμπη και έκλεισε το μαγαζί τους…. Τις έχω ικανές….


Διότι επιτελούν και ένα κοινωνικό έργο … σαν τον Άνθιμο που θέλει αποζημίωση για τα οικόπεδα του μαγαζιού του για να γίνει το μετρό στην πόλη μας……


Ξέφυγα………


Ξανάκλεισαν τα Τέμπη ….

Άνοιξαν για τους αριανους …. Όχι τα πράσινα μπαρμπαδακια από τις ταινίες… αλλά για τα κίτρινα μπαρμπαδακια ……

(άσχετο πάλι)


Και έτσι εμείς οι κοινοί θνητοί…. Χάνουμε μεν χρόνο και χρήματα ( πολύ βενζίνη ρε παιδιά )


Κερδίσαμε όμως ……..


αυτό...



και αυτό .....




και μια παραλία 9 χιλιομέτρων....


και τον μπρατσαρα ναυαγοσώστη.. (φτιχος λείπει)

και την βάρκα της μπαρμπι....

και την συμμετρία πριν το μπάχαλο....


αμ αυτό......





πάντα κερδισμένοι βγαίνουμε τελικά .......


Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Πράγματα μικρά……


Στις δύσκολες καταστάσεις της ζωής ….


Λιμούς…

Καταποντισμούς…..

Χωρισμούς…..

Θανάτους……



Στέκω απέναντι τους πάντα με σθένος….


Με δύναμη….


Με το κεφάλι ψηλά……



Σε Εκείνα που κάποιος περιμένει να σταθείς με τον ίδιο τρόπο απέναντι τους ….


Διότι θεωρούνται ,,μικρά,,



Σε τσακίζουν…. Σε μουδιάζουν….


Κορμί … ψυχή… καρδιά… μυαλό……



Ανωμαλία?.....

Μπορεί…..



Πάντα δεν με πείραζαν χοντράδες που άλλους τους σκάνε…..

και αντιδρώ σε ,,μικρά,, που άλλοι τα προσπερνανε……



οι μέρες αυτές είναι από τις ,,δύσκολες,,….

Γι αυτούς που ακόμη αισθάνονται κάτι μέσα τους……



Η υπέροχη μουσική που ακούγετε αυτές τις μέρες …….


Η πρόταση ενός ραδιοφωνικού συντελεστή………


,, και εγώ έχω αμφισβητήσει πολλές φορές στη ζωή μου το θεό … και ας με συγχωρέσει γι αυτό,,



Είναι τα λίγα που θέλησα να αποθανατίσω και να μοιραστώ..



Για τα μουδιαστικα μικρά πράγματα ……

χα!!! Ειδικά το ένα σίγουρα θα το αναφέρω κάπου κάποτε….



Προς το παρών ….. αφιερώνω ένα τραγούδι σε αυτά τα μικρά πράγματα……

Και εύχομαι σε όλους καλή πασχαλιά……







Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική:
Χρήστος Γκάρτζος
Πρώτη εκτέλεση:
Γιώργος Νταλάρας


Τι δώρο να σου φέρω στην ανάσταση
τα πλούτη δηλητήριο χρόνια τα 'πιαμε
μια προσευχή θα κάνω μια παράκληση
συγχώρα μου τ' ανθρώπινα κι αγάπα με

Βγες τη νύχτα στο μπαλκόνι μέτρα τα νεκρά τ' αστέρια
είμαστε στον κόσμο μόνοι γύρω άδειος ουρανός
η ζωή γυμνούς μας φέρνει και μας παίρνει μ' άδεια χέρια
μόνο η αγάπη μένει όλα τ' άλλα είναι καπνός

Με παίρνουνε οι δρόμοι και με σέρνουνε
τυφλό πουλί που φτερουγά στην άβυσσο
οι ώρες της αγάπης μόνο μένουνε
να βρω δυο μέτρα ήλιο και παράδεισο

Βγες τη νύχτα στο μπαλκόνι μέτρα τα νεκρά τ' αστέρια
είμαστε στον κόσμο μόνοι γύρω άδειος ουρανός
η ζωή γυμνούς μας φέρνει και μας παίρνει μ' άδεια χέρια
μόνο η αγάπη μένει όλα τ' άλλα είναι καπνός