Δεν είχα ξαναδεί το πρόσωπο της να λάμπει τόσο πολλη. Γυάλισαν τα μάτια της, χαμογέλασε, ανασήκωσε λίγο το κεφάλι της , μια έκφραση χαρούμενης λαχτάρας Μόλις μας είδε να μπαίνουμε με την μαμά μέσα στο δωμάτιο που νοσηλευόταν.
Εσκιψα την φίλησα Μου κρατούσε το χέρι για ώρα
<<πολλή μοιραίο μαλλί βρε γιαγιά>> <<είδες… και δεν σας είπα να μου φέρετε κάτι να τα μαζέψω>>
Έβγαλα το κοκαλάκι από τα μαλλιά μου και η μαμά , της τα έπιασε αλογοουρά
<< καλά σαν κοριτσάκι είσαι έτσι με την αλογοουρά, έτσι πρέπει να τα κάνεις>> <<είδες…. Πως δεν το σκεφτήκαμε τόσα χρόνια>>
Χααχαχαχαχχαχαχα όλες μαζί
<<Χτες μαζευτήκαμε σπίτι σου και φάγαμε πίτσες, το κάναμε άνω κάτω το σπίτι σου>> << δεν πειράζει θα πάρω την σουζη από εβδομάδα να τα καθαρίσει>>
Μπήκε η νοσοκόμα να της βάλει την φιάλη με το αίμα Τραβήχτηκα πιο πέρα να μην βλέπω
<< Δεν μπορώ να τα βλέπω αυτά και όταν δίνω αίμα, πάντα κοιταω από την άλλη μεριά>> <<Εγώ τον κοιτούσα τον γιατρό χτες που μου έβαζε τον ορό >> <<Μάλλον θα ήταν κούκλος γιαγιά γι αυτό τον κοιτούσες >> <<Πράγματι κούκλος ήταν…. Λες γι αυτό να μην με πόνεσε ο ορός? >> Χαχααχαχχααχαχαχαχ όλες μαζί πάλι
<< Όλα καλά τελικά γιαγιά τον ανεβάσαμε τον αιματοκρίτη τον άτιμο>> << Παιδιμ η γυναίκα όλα τα ανεβάζει άμα το θελήσει>>
ΧΑΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ μας άκουσε όλη η μονάδα παθολογίας