Κρίση μουυυυ.......

Θέλω να μιλήσω για την κρίση………

Όχι αυτήν την κρίση ντε……

Την άλλη….. αυτή που με πιάνει…….

Όταν ξέρω ότι με κάθε ΟΠΑ στη γιουροβιζιον πληρώνουμε από κάνα πεντοχίλιαρο ο καθένας…… και όχι πεντοχίλιαρο δραχμούλες…..

Με πιάνει κρίση που μέσα στην κρίση της κρισαρας

Beyonce

Rihanna

Scorpions

Placebo

Aerosmith

Συναυλίες…….. εισιτήρια…… γιοκ……..

Που 600.000 έλληνες θα παν στο south Africa για το μουντιαλ…….και άλλοι τόσοι θα πάρουν 150 ιντσών τιβι για να δουν το γρασίδι πιο πράσινο…..

Που βαλαν στον περιφερικό γιγαντοαφίσα…………

ΠΑΜΕ ΠΑΡΟ…….

Αλλά καράβι από Θεσσαλονίκη Πάρο δεν λένε να βάλουν……

και πως θα έρθω εγώ ρε Πάρο…… γιατί τα λεφτά της άδειας θα τα φάω ως να πάω Πειραιά….. και μετά θα πάρω το καράβι σαν μούτσος????? Ή σαν …… μπιπππππ!!!

-Πες και για την γατα………γαβ!!!

-Σταμάτα εσύ ζηλιάρα θα πω…..

Ταΐζουμε και μια γάτα εδώ και μερικούς μήνες……

Εν όψη ανοιχτής μπαλκονόπορτας….. σουλατσάρει και στο σπίτι όταν είναι η ώρα να φάει….

Ε ….. σήμερα εκτός από το δικό της φαί έφαγε και της κορινας το φαί …… έφαγε και το δικό μου…..

Είναι να μην σε πιάνει κρίση ?????????

- Καλά να πάθεις που μου την κουβάλησες…… καλά είπε ο γείτονας ότι του χαλαει την αισθητική του…. Φατην τώρα….. φάε σκέτο ρύζι……

- Κορινα σταμάτα να παραμιλάς……

- Δεν μπορώ με έπιασε η σκυλοκριση μου….

πηγη φωτο απο εδω....

-Είμαι …….. είμαι…

-Τι είσαι?.......

-Εσύ θα έπρεπε να ξέρεις καλά τι είμαι…..

-Έτσι λέω…..

-Οκ

-Μου την σπας όταν μου λες οκ……..

-Και μένα μου την σπάνε πολλά….. αλλά….

-Αλλά τι?.... πες μου…..

-Μου την σπάει η υποκρισία και το δήθεν….. μου την σπάει που φοβόμαστε να πούμε σ αγαπάω. Σε θέλω… σε ποθώ…. Σε γουστάρω…… ακόμη και το ΔΕΝ σε θέλω πια …. Ακόμη και αυτό το φοβόμαστε να το πούμε…..

-Εγώ όμως σ αγαπάω…..

-Και εγώ σ αγαπάω …..

-Άσε τους άλλους λοιπόν να φοβούνται.

Μαύρη κορδέλα......

Η μαύρη κορδέλα δεν είναι μόνο για τα θύματα ……..

Η μαύρη κορδέλα είναι για όλους εμάς…….

Για όλους εμάς που θα έπρεπε να είχαμε βγάλει το σκασμό…….

ή να είχαμε τσιριξει πιο δυνατά....

Για όλους εμάς που θα έπρεπε να κάτσουμε λίγο μόνοι μας με τον εαυτό μας…..

Χωρίς να χτυπήσει τηλέφωνο….. χωρίς πισι……. Χωρίς να παίζει η τιβι……

Και να αναλογιστούμε …..

Τι τελικά θέλουμε να είμαστε………

Η μαύρη κορδέλα είναι για σένα που έστω και μια φορά πήγες εμπόρευμα χωρίς τιμολόγιο…….

Για σένα που δεν πήρες απόδειξη από τον γιατρό……..

Για τον γιατρό που δεν έδωσε απόδειξη……..

Για τον στρατιωτικό που με μέσον δεν πήγε να υπηρετήσει στον Έβρο…….

Για τον δικαστικό που αθώωσε ένοχο………

Για σένα που λέγεσαι μητέρα και περνάς με το παιδί σου με κόκκινο φανάρι…….

Για σένα αγρότη που με την επιδότηση πήρες τζιπ…….

Για σένα βιοτέχνη που με την επιδότηση πήρες εξοχικό…..

Για σένα επιχειρηματία που πήγες σε παραμεθόριο να στήσεις δουλειά και την άφησες στα μπετα……..

Για σένα που φώναζες στο πολυτεχνείο και στέλνεις τώρα το παιδί σου στο κολέγιο……

Για σένα που έχεις αυθαίρετο…….

Για σένα που πετάς το τσιγάρο έξω από το αυτοκίνητο σου……

Για σένα που επιμένεις να βάλεις το παιδί σου στο δημόσιο να βολευτεί…..

Πόσα ακόμη ,,για σένα,, να πω?

Ποιοι είμαστε τελικά?

Το αλαλούμ που μας βολεύει να είμαστε?

Και αν μας αρέσει τελικά αυτό το αλαλούμ…….

Οκ

Ας το δεχτούμε……. Αυτοί είμαστε……. Γιατί χάσκουμε και διαμαρτυρόμαστε?

Βγάζω πρώτη τον σκασμό…..

Ας το πάρει το ποτάμι..........

Πάνε πάνω από 15 χρόνια που ο μικρός μου αδερφος μου γνώρισε την Βιβή ……

Παρέα……. Φίλες…….. αδερφες……..

μέχρι που η ζωή πήρε τον δρόμο της ………….

Την χρονιά που θα παντρευόταν η αδελφή της Βιβής ……

Εκείνα τα χρόνια της ανορεξίας ……….

( πως λέει και το τραγούδι τα χρόνια της υπομονής δεν μας θυμήθηκε κανείς)

(σάμπως και τώρα είναι καλύτερα)

Η κοπέλα είχε αγανακτήσει να βρει νυφικό……..

Διότι είχε μερικά κιλά παραπάνω……..

Μάθαμε ότι εκτός θεςς υπήρχε ένα μαγαζί που μπορούσε να βολευτεί……

Ένα ωραίο λοιπόν ανοιξιάτικο απόγευμα ( καλή ώρα)………

4 γυναικάρες…….. ( εγώ, η Βιβή, η νύφη και η μαμά τους)……

Ξεκινήσαμε για το ταξίδι έκπληξη…….

Δεν θυμάμαι τι νυφικό διαλέχτηκε………..

Δεν θυμάμαι το ατέλειωτο μπλα μπλα στο πάνε και έλα……..

Θυμάμαι που στην επιστροφή …….

Η μαμά τους γύρισε και είπε το εξής ………….

,,Είχαμε έναν δάσκαλο στο δημοτικό …… που μας έμαθε πώς να θυμόμαστε τους ποταμούς……..

Οι ποταμοί βγαίνοντας από Θεσσαλονίκη……

Έχουν τα αρχικά

ΓΑΛΑ

Γαλλικός………

Αξιός……….

Λουδίας……..

Αλιάκμονας…….

Έτσι να το μάθετε και εσείς στα παιδιά σας αργότερα…….

Δεν θα το ξεχάσουν ποτέ ………,,

Κάθε φορά που τους περναω ……. Σε θυμάμαι κυρία Ζωή…..

Εγώ δεν θα το ξεχάσω ποτέ …..

Καλό μήνα …….