Τις τελευταίες μέρες ήθελα να ουρλιάξω….
Να τσιρίξω…
Να γελάσω…..
Να κλάψω…..
Εν ολίγης δεν ήξερα τι ήθελα…..
Ξινό… γλυκό… αλμυρό…. Τι από όλα?
Και τι θα βοηθούσε η οποιαδήποτε γεύση?
Όταν έφτασα λοιπόν στη μέση του πουθενά και βρήκα ένα φουρνοζαχαροπλαστειο…..
Αγόρασα από όλα… γλυκά… αλμυρά .. ψωμί……
Μετά ήθελα να περπατήσω πάνω στην άμμο….
Σκέφτηκα ότι θα μου κάνει καλό η επαφή και η δύναμη της γης…. Της φύσης… του νερού….
Και όπως ξέρουμε τπτ δεν είναι τυχαίο…..
Η διάθεση αλλάζει με λίγα και απλά…..
Όπως ένα καρβέλι ψωμί….
Ήταν εκεί που σταμάτησα για να γεμίσω τις μπαταρίες μου...
έφαγαν ένα καρβέλι ψωμί...
χαϊδευτικάν.....
και εξαφανίστηκαν...
