Aπαπαπα περασαν 2 μηνες ε?


Και ακομη δεν αρχισαμε το σηριαλ.

Μας εφαγε η βαριεστημαρα, τα κοτσομπολια, οι γκομενοι, το swiffer ( μια κλασσική Ελληνίδα νοικοκυρά δηλ :Ρ )

Και ντριιιιν το τηλ κόβει το κείμενο στη μέση.

Μια φοβερή σκηνή για το σήριαλ αποκαλύπτετε….

Δεν είναι τυχαίο ότι εγώ 2 μέρες πριν είχα στο μυαλό μου αυτήν την σκηνή.

Να μπατακονω με το αυτοκίνητο μέσα στις λάσπες και να μην υπάρχει εκείνη την ώρα ούτε ΕΝΑ τρακτέρ να με βγάλει.

Να που έγινε και αυτό….. μέσα στο χαντάκι βρέθηκε η άλλη .
Μάλλον μόνο του βρέθηκε εκεί…. Και η άλλη έτρεχε από πίσω να το σώσει τσιρίζοντας….. μηηηη μηηηη πέφτεις μέσα .


Αχ ωραία έγινε και αυτό…
Καταγράφηκε.

Δεν λέω άλλα γιατί ……..κυκλοφορούν και ανεμπνευστα ( υπάρχει αυτή η λέξη?)άτομα που θα μας πάρουν κανένα επεισόδιο και θα το δούμε σε κανένα βιτερ :Ρ

no coment

Αθάνατη ελληνική επαρχεία

Δεν υπάρχει φορά που να μην πω αυτήν την πρόταση όταν ταξιδεύω
Όταν βλέπω να απλώνετε μπροστά μου όλο αυτό το πολύχρωμο τοπίο
Τετραγωνισμένα … μακρόστενα…. Μικρά και μεγάλα χωράφια
Υπάρχουν σημεία που βλέπεις από ψηλά όλο αυτό το σύμπλεγμα με τα διάφορα χρώματα και σχήματα και αναλόγως την εποχή είτε πράσινα είτε κιτρινωπά είτε και καφετιά
Τα χρώματα της γης όπως τα λέμε εμείς

Βλέπεις και ουρανό…… βεεεβαια… ουρανό θάλασσα

Όλα τα καλά

Βλέπεις φάτσες διαφορετικές…. Όμοιες μεταξύ τους κατά τόπους
Διαφορετικές από τις άλλες

Βλέπεις πράγματα που έχεις ξεχάσει ή μάλλον που δεν τα βλέπεις πια καθημερινά

Βλέπεις όμως παντού την ίδια μοναξιά
Την βλέπεις και στην γιαγιά που κάθετε στο πεζούλι αλλά και στον επιχειρηματία
Στα αδιέξοδα που δημιουργούν διεξόδους
Την δική μας μοναξιά….. τα δικά μας αδιέξοδα…. Τις δικές μας διεξόδους

Πασχαλης και Ελενα

Ο Γιωργος και η Δημητρα εχουν δίδυμα
Χτες τα έδωσαν και επίσημα τα ονόματα τους
Δεν τιμηθικαν παππούδες και γιαγιάδες με τα ονόματα
Τιμιθικαν 2 αγαπημένα πρόσωπα που δεν είναι πια κοντά μας

Ο Γιώργος είχε μια αδερφή …. Την Έλενα και
Η Δήμητρα είχε έναν αδερφό …. Τον Πασχαλη

Η τελετή ήταν τόσο συγκινητική σε σημείο που αποφεύγαμε να ακούσουμε.

Να είναι γλυκιά η ζωή σας…. Όσο και το γλυκό του κουταλιού που μας κεράσατε :)

Στο φυσικό της περιβάλλον

Με θεα αυτό το ηλιοβασίλεμα
και παρ όλο το σύννεφο
Νόμιζες ότι καθόσουν δίπλα σε καλοριφέρ.
Στα πόδια μας ερχόταν κύματα από καυτό αέρα αλλά δεν πτοηθήκαμε .
Τα ,,δροσερά,, κοκτέιλ ερχόταν το ένα μετά το άλλο

Ήμασταν στο φυσικό μας περιβάλλον αλλά και εκτός αυτού

Εμείς θαυμάζαμε το ηλιοβασίλεμα……. Οι άλλοι το φόρεμα μιας ημίγυμνης
Εμείς γελούσαμε με την καρδιά μας… οι άλλοι όχι για να μην κάνουν ρυτίδες


Από την μια γύρο μας όλα τα ψώνια που το παίζουν και καλά χάι και έχουν κρατημένο το πρώτο τραπέζι πίστα ( στην παραλία) αλλά κάθισαν με ένα μόνο ποτό όλο το βράδυ

και από την άλλη εμείς σε πρώτο τραπέζι πίστα …. εκτός φυσικού μας περιβάλλοντος αλλά να τους έχουμε γραμμένους και να είμαστε στο φυσικό μας περιβάλλον

τόσο όμοια και ανόμοια μαζί

μερικες φορες τα συννεφα με ουρανο και θαλασσα κανουν θαυματα………. Ειπε ο γιαννης

Περα απο το ανθρωπινο εγω

Είπα να δω πέρα από το ανθρώπινο εγώ
Τι έκανες πάλι?
Το και το…….
Και τι πήρες?
Σκατούλες

Γιατί όταν κοιτάμε πέρα από το ανθρώπινο εγώ μας τις 9 στις 10 φορές περνούμε ως αντάλλαγμα σκατουλες? ( άντε και καμιά χρυσή μούντζα)???
Θέλουμε να τσεκάρουμε τα όρια μας? Θέλουμε να γίνουμε ηρωες στα μάτια των άλλων ή του εαυτού μας? Δεν αγαπάμε τον εαυτό μας?

Το κάνουμε για να πάρουμε κάτι…… αυτό το κάτι όμως το έχουμε διευκρηνησει?

Δεν χρειάζεται να πληγωνόμαστε όταν δεν περνούμε τίποτα…. Γιατί όλο και κάτι παίρνουμε… αρκεί να το δούμε από άλλη οπτική γωνιά.
Παίρνουμε την γνώση …. Παιρνουμε το αίσθημα ( καλό ή κακό) παίρνουμε εμπειρίες,
Τεσταρουμε τα όρια μας

Την άλλη φορά οι σκατουλες θα είναι πιο μαλακές μέχρι να ξαναξεπερασεις το ανθρώπινο εγώ ….. και να μάθεις και άλλα όρια!!

Αφιερωμένο στην πιο σκατουλενια σκατουλα και στον υπέροχο πιπινοβοθρατζη της :Ρ

Καλοκαιρι 07

Άνοιξα νέο φάκελο στις εικόνες…. Καλοκαίρι 07
Αυτή είναι η πρώτη φωτο
Το πρώτο μπάνιο ( τον βρέξαμε και φέτος :Ρ)
Η κορινα έτρεξε πρώτη και βούτηξε σαν αλαφιασμένη
Ως συνήθως βουτάει μόνο τα πόδια της στην αρχή αλλά χτες μπήκε ολόκληρη
Βουτούσε και ξαναβουτουσε
Προσπαθούσε να πιάσει τα κύματα
Πολλή χάζι την κάνω όταν το κάνει αυτό
Μετά κυλίστηκε στην άμμο να στεγνώσει και φυσικά έγινε πάλι σαν γουρουνάκι

Καλοκαίρι 07 λοιπόν

Θέλω και εύχομαι να γεμίσει φωτογραφίες όμορφες
Από στιγμές χαρούμενες και ευτηχησμενες
Με γελαστά πρόσωπα και όμορφα τοπία
να τις βλέπω αργότερα και να χαμογελάω όπως με όλες τις φωτος που τραβαω

αυτό το καλοκαίρι δεν θα ξαναρθεί
οπότε ας το ζήσουμε σε όλο του το μεγαλείο


Α! και κάτι πρωτοφανές….. ξέχασα να βγάλω ένα βραχιολακι … και το ένιωσα να φεύγει από το χέρι μου….. αλλά επειδή είμαι συλφίδα…. Το έπιασα με τα δάχτυλα των ποδιών και το έβγαλα από το νερό!!!
Πςςςςςςς
Άλλος ένας λόγος να νιώθω περήφανη για μένα :Ρ

Για του λόγου του αληθές δηλ ……. Το γουρουνάκι :Ρ

Οι νανοι της κυριας κατερινας

Έγιναν 5 λοιπόν

Κάθονται καμαρότοι στην μέση της πρασινάδας και ετοιμάζονται για την επόμενη ζαβολιά που θα κάνουν
Διότι είμαι σίγουρη ότι κάνουν ζαβολιές τα βράδια. Το είδα στο βλέμμα τους αυτή την φορά.
Κάθε πρωί οι ζαβολιές τους χρεώνονται στον Αλήτη , το λυκόσκυλο του κήπου, που πάει και τους μυρίζει και τους κοιτάει αφι ψηλού , αλλά εκείνοι μένουν ακίνητοι κιχ δεν βγάζουν .

Η κυρία Κατερίνα καθόταν και τους καμάρωνε

Ο καθένας έχει την δική του ιστορία

Τον πρώτο τον είχε πάρει από μια γιαγιά τσεχα που έμενε στην Γερμανία και τον είχε φέρει από την πατρίδα της. Χρονολογείτε του 1920-30 . νανοπαπους δηλ
Ο επόμενος αγοράστηκε από την ίδια γιατί είχε ευγενική φατσουλα
Οι επόμενοι για να έρθουν στον κήπο , πέρασαν τα σύνορα χωρίς διαβατήριο χωρίς χαρτιά ο νανοτεμπελης και ο νανοκηπουρος
Και ο πέμπτος ηρθε με μια παλιά ταυτότητα αλλά τον δέχτηκαν τελικά γιατί ήταν κουβαλητής.

Όταν γίνουν 7 οι νάνοι θα βρει και την χιονάτη η κυρία Κατερίνα

Άντε να δούμε τότε τι ζαβολιές θα έχουμε στον κήπο :Ρ

Το κομματι που λειπει

Το ακουσα για πρωτη φορα περυσι τον οκτωβρη ή νοεμβρη.
εχει γινει το αγαπημενο μου ,, παραμυθι,, απο τοτε.
(οκ μετα την mary popins)

Το Κομμάτι-που-λείπει καθόταν μοναχό του... περιμένοντας κάποιον να έρθει να το πάει κάπου.
Κάποιοι του ταίριαζαν... αλλά δε μπορούσαν να κυλίσουν.
Άλλοι μπορούσαν να κυλίσουν, αλλά δε του ταίριαζαν.
Ένας δεν είχε ιδέα τι σημαίνει ταίριασμα.
Και ένας άλλος δεν ήξερε τίποτα από οτιδήποτε.
Ένας ήταν πολύ ευαίσθητος.
Ένας άλλος το ανέβασε σε βάθρο... και το άφησε εκεί.
Σε κάποιους έλειπαν πολλά κομμάτια.
Και, τέλος πάντων, κάποιοι άλλοι είχαν παραπάνω κομμάτια.
Έμαθε να κρύβεται από τους πεινασμένους.
Ήρθαν κι άλλοι.
Μερικοί το κοίταξαν από πολύ κοντά.
Άλλοι κυλούσαν και το ξεπερνούσαν χωρίς να το αντιληφθούν.
Προσπάθησε να γίνει πιο ελκυστικό...
Άδικος κόπος...
Προσπάθησε να γίνει πιο φανταχτερό... αλλά το μόνο που κατόρθωσε ήταν να φοβίσει τους ντροπαλούς.

Τελικά ήρθε κι ένας που του ταίριαζε απόλυτα.
Ξαφνικά...
το Κομμάτι-που-λείπει άρχισε να μεγαλώνει...
Και να μεγαλώνει!
"Δεν ήξερα ότι θα μεγαλώσεις"
"Ούτε κι εγώ το ήξερα" είπε το Κομμάτι-που-λείπει.
"Ψάχνω για το κομμάτι που μου λείπει, ένα κομμάτι που δε θα μεγαλώσει..."είπε κι έφυγε...

Ώσπου μια μέρα, ήρθε κάποιος που φαινόταν διαφορετικός.
"Τι θέλεις από μένα?" ρώτησε το Κομμάτι-που-λείπει.
"Τίποτα".
"Τι έχεις ανάγκη να σου δώσω?"
"Τίποτα".
"Ποιος είσαι?" ρώτησε το Κομμάτι-που-λείπει
"Είμαι το Μεγάλο Ο" είπε το Μεγάλο Ο.
"Νομίζω πως αυτός που περίμενα είσαι εσύ", είπε το Κομμάτι-που-λείπει. "Μήπως είμαι το κομμάτι που σου λείπει?"
"Όμως,δε μου λείπει κανένα κομμάτι" είπε το Μεγάλο Ο. "Δεν υπάρχει χώρος που θα μπορούσες να ταιριάξεις..."
"Κρίμα..." είπε το Κομμάτι-που-λείπει, "ήλπιζα πως θα μπορούσα να κυλήσω μαζί σου..."
"δε μπορείς να κυλήσεις μαζί μου" είπε το Μεγάλο Ο. "Αλλά ίσως να μπορέσεις να κυλήσεις μόνο σου"
"Μόνο μου? ένα Κομμάτι-που-λείπει δεν μπορεί να κυλήσει μόνο του".
"Αλήθεια, προσπάθησες ποτέ?" ρώτησε το Μεγάλο Ο.
"Οι γωνίες μου είναι πολύ μυτερές" είπε το Κομμάτι-που-λείπει. "Δεν είμαι φτιαγμένο για να κυλάω μόνο μου!"
"Οι γωνίες και τα σχήματα αλλάζουν" είπε το Μεγάλο Ο. "Τέλος πάντων, πρέπει να σε αποχαιρετήσω. Ίσως να ξανασυναντηθούμε κάποια μέρα".
Και κύλησε μακριά.

Το Κομμάτι-που-λείπει έμεινε πάλι μόνο του.
Για πολύ καιρό απλώς καθόταν...
Μετά σιγά-σιγά, σηκώθηκε στη μια του γωνία...
...Και έπειτα σωριάστηκε πάλι.
Μετά, σήκω-τράβα-πέσε...
άρχισε να προχωράει...
Σύντομα οι γωνίες του άρχισαν να στρογγυλεύουν...
Σήκω-τράβα-πέσε, σήκω-τράβα-πέσε...
Και το σχήμα του άρχισε να αλλάζει...
και συνάμα να τινάζεται αντί να σέρνεται...
και έπειτα να αναπηδάει αντί να τινάζεται...
και στο τέλος να κυλάει αντί να αναπηδάει...
Δεν ήξερε προς τα που πήγαινε, και δε το ένοιαζε.

Κυλούσε!

Η αφορμη

Αφου η αφορμη για το ξεκινημα αυτης της νεας ,,δραστηριοτητας,, ηταν ενα ταξιδι ας εχει την τιμητικη του.

Ας κανουμε μαζι ταξιδια κανονικα ...... με αυτοκινητο ... με αεροπλανο..... με τρενο.......

ταξιδια μονοι μας ......... και με αλλους

ταξιδια μεσα μας...... και μεσα απο αλλους

ταξιδια στα ονειρα ......... και μεσα απο τα ονειρα

Τα ταξιδια ανοιγουν τα ματια ....... λεει η γιαγια μου ....... σε αντι8εση με τα ξυδια ( ksidia) που τα κλεινουν

Εμενα μ αρεσουν και τα δυο

Δωσε μου ταξιδι και παρε μου το ξυδι ( αυτο πρεπει να το πω στην γιαγια μπορει να της αρεσει) :ρ

Αχ!! σαν πολλη φορα πηρα και γραφω και το περιεργο ειναι πως μου ερχονται χιλιαδες πραγματα να γραψω

Ισος αυτη η μαγικη λεξη που την βιονω απο παιδι να με κηνιγαει τελικα ( τωρα μου ηρ8ε αυτο)

σταματαω εδω για σημερα

Καλο ταξιδι !!!