Θυμαμαι οτι ηταν εκει .........

Πάντα παίρνω αφορμές για να γράψω κάτι είτε από την καθημερινότητα είτε από κάτι μου τράβηξε την προσοχή είτε από κάτι που μου θύμισε κάτι …………..

Έχει μερικές μέρες που διάβασα το κείμενο

Angels walk among us.
Χτες με τις ταινίες θυμήθηκα το

City of angels ……..

Θα πω εν συντομία 3 ιστορίες αρχίζοντας από την πιο παλιά που είναι στα τέλη της δεκαετίας του 80…..

δεν θυμάμαι ακριβώς 88 – 89 κάπου εκεί

Ημουν στην αγίας σοφίας εδώ στο κέντρο της θεςς όταν σταμάτησα να πάρω τηλέφωνο από ένα περίπτερο στους γονείς μου…… για τρίτη φορά εκείνη την μέρα

( τηλέφωνο δεν είχαμε τότε σπίτι γιατί ήμασταν 3ης κατηγορίας πολίτες οι φοιτητές έτσι έγραφε πάνω στην αίτηση που είχαμε κάνει στον ΟΤΕ)
δεν απαντούσε κάνεις στο τηλ. ………….

Περίεργο…… περίεργο……..

Αποφάσισα να πάρω στους οικογενειακούς μας φίλους ………

Κυρά Μαρία γιατί δεν είναι κανείς σπίτι μας?
Έλα Λένα παιδί μου….. μην ανησυχείς όλα καλά….. η μαμά έκανε μια χαζοεπεμβαση γι αυτό δεν είναι κανείς στο σπίτι …..μην ανησυχείς καθόλου… δεν ήταν τίποτα σοβαρό για να στο πούμε και να ανησυχείς τζάμπα….. όλα καλά…… άντε κλείσε τώρα μην πληρώνεις …… όλα καλά… θα σε πάρει αύριο η μαμά.

Πήγα έκατσα στο γκουντις που έχει εκεί …….

Και πήρα έναν καφέ ……

δεν θυμάμαι τι ύφος είχα …… δεν θυμάμαι αν βούρκωσα ……

θυμάμαι ότι ένιωθα χαμένη στο διάστημα ………

Θυμάμαι ότι έσκυψε μπροστά στο πρόσωπο μου ένας ηλικιωμένος κύριος και μου είπε……..
Μπορούμε να κάτσουμε εδώ ……. Είναι άδεια η θέση?
Ναι!
Ευχαριστούμε πολύ
Έκατσαν απέναντι μου …….. ένα ζευγάρι ηλικιωμένοι………. Δεν θυμάμαι τα πρόσωπα τους …….. θυμάμαι ότι χαμογελούσαν….. θυμάμαι ότι μου έκαναν ερωτήσεις …… πως με λένε…… τι σπουδάζω ….. και ότι είναι από την Αυστραλία και ήρθαν να δουν τα παιδιά τους…….
Η ηρεμία τους και τα λόγια που έλεγαν ……. Ανακούφισαν τον πόνο που ένιωθα…… μέχρι που χαμογέλασα……
Ευχαριστώ πολύ τους είπα όταν σηκώθηκα να φύγω……..


Η επόμενη ιστορία είναι λίγα χρόνια μετά……..

αρχές δεκαετίας 90 ……

ένα απόγευμα παρασκευής ………

είχα τελειώσει τις δουλειές μου και γυρνούσα στο γραφείο…….. βρισκόμουν λίγο εκτός θεςς σε έναν επαρχιακό δρόμο ανάμεσα σε χωράφια και λαγκάδια και απολάμβανα την διαδρομή όπως κάνω συνήθως.
Σε όλη την διαδρομή ούτε ένα τρακτέρ βρε παιδί μου……

μόνη μου ……….
Όταν ξαφνικά μου φεύγει το αυτοκίνητο σε μια στροφή και κάνει μιάμιση κολοτουμπες και μένει ανάποδα ………

νόμιζα ότι βλέπω κάποια ταινία που χαλαν για την πλάκα τους αυτοκίνητα ……..

αλλά αυτή τη φορά να είμαι εγώ ο σταντμαν!!!

Από ένστικτο τράβηξα τα πόδια μου από τα πεντάλ……. Και το μόνο που σκέφτηκα ήταν να μην αρπάξει φωτιά ……..σήκωσα τα πόδια για να σπρώξω την πόρτα ….. αλλά δεν άνοιγε…. Είχε κολλήσει έτσι πως ήταν ανάποδα………
Όταν ξαφνικά βλέπω 2 χέρια να τραβαν την πόρτα …… και να ανοίγει…….
Ένας άντρας γεροδεμένος έσκυψε και με τράβηξε έξω………
Είσαι καλά?
Ναι!
Έλα να σε πάω να πάρουμε τηλέφωνο από κάπου

( γμτ τα τηλέφωνα του δεν είχαν βγει τα κινητά ακόμη)
Δυο κυρίες ήρθαν και με αγκάλιασαν ……
Βρε κορίτσι μου δόξα το θεό …… δεν ξέραμε τι θα δούμε όταν άνοιξε η πόρτα……….
Πάει το αυτοκίνητο μου……….

( τσίλικο ήταν γμτ το σταρλετακι μου)
Άσε το αυτοκίνητο και πάμε σε ένα γιατρό
Δεν θέλω τίποτα…. Είμαι καλά

Ήμουν όντος καλά …….

Μια μελάνια στο δεξί πόδι από το χτύπημα στο λεβιέ είχα μόνο όπως διαπιστώθηκε στο νοσοκομείο που με πήγαν αργότερα φίλοι μου με το ζόρι
Αυτοί οι τρεις που είχαν βρεθεί στον άδειο δρόμο?


Η επόμενη ιστορία είναι πάλι λίγα χρόνια αργότερα……..

τέλος δεκαετίας 90
Όταν ένα βράδυ αποφασίσαμε να πάμε για ποτό στα Τρίκαλα……. Ναι στα Τρίκαλα……. Για ένα ποτό …….

Ξεκινήσαμε με την Μαρία μέσα στην καλή χαρά και στις σαχλαμάρες …… ήπιαμε το ποτό μας και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής ………..
Άρχισε να ψιχαλίζει λίγο πριν την Λάρισα …….. και το ψιλοβροχο έγινε νεροποντή ………… από αυτές που ανοίγουν οι ουρανοί…….

Που το σύννεφο πάει εκεί που πας και εσύ………

Σταματά κάπου
Δεν βλέπω να σταματήσω ……. Βλέπεις εσύ?
Όχι !!

Ακλουθούσα μια νταλίκα……… το μόνο που έβλεπα ήταν τα 2 κόκκινα φωτάκια της και αυτά θολά

Καλά θεούλη μου οκ ….. το πήρα το μήνυμα …. Δεν θα ξανακάνουμε τέτοια μαλακια…….. σταμάτα να βρέχεις……….

Δεν σταματούσε ….. το μήνυμα έπρεπε να είναι γερό……… μπρος η νταλίκα…… πίσω εμείς …….

Αν έπεφτε σε γκρεμό…….. και εμείς θα πέφταμε από πίσω ……….. έτσι φτάσαμε στην Κατερίνη όπου άρχισε να ψιλοβρέχει πάλι …..

Προσπέρασα την νταλίκα ….

Έβγαλα το χέρι από το παράθυρο και το κούνησα με όλη μου την δύναμη λέγοντας ευχαριστώ ……..

μου απάντησε παρακαλώ …

με τον ήχο της δυνατής κόρνας του.

Δεν ξέρω αν ήταν άγγελοι…… δεν ξέρω αν ήταν άνθρωποι……..

ξέρω ότι πάντα θα τους θυμάμαι ………….

Το ηλικιωμένο ζευγάρι ……….

Τον γεροδεμένο άντρα και τις 2 γυναίκες …………

τον νταλικέρη………..

και ας μην θυμάμαι ούτε καν τα πρόσωπα τους……
Ήταν εκεί την κατάλληλη στιγμή ……..

Να είναι καλά όπου και να είναι .......

ότι και να κάνουν......

ότι και να είναι........
Ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την κάρδια μου

Είμαι επίσης σίγουρη …….. ότι για κάποιους άλλους ……

είμαι εγώ αυτή που δεν θυμούνται το πρόσωπο μου …….

Αλλά θυμούνται ότι ήμουν εκεί

Για να έχετε φτάσει και να διαβάζετε ως εδώ ……

σημαίνει ότι δεν κουραστήκατε……….

Για εσάς που δεν κουραστήκατε θα πω και κάτι ακόμη ………
Διαβάζω τελευταία όλο γκρίνια για τις καλημέρες και την αποξένωση που βλέπετε γύρο σας ………..

Πέστε εσείς γμτ την καλημέρα ……..

πέστε την πρώτοι εσείς …….

Εσείς δεν πολεμάτε για την διαφορετικότητα?........

ε πέστε την ………

Ποτέ δεν ξέρετε πόσο θα αλλάξετε την διάθεση κάποιου ……..

και πόσο θα αλλάξει η δική σας ……..

μπορεί να μην θυμόσαστε το πρόσωπο……….

Αλλά θα θυμάστε το χαμόγελο που σας χάρισαν !!!!