Ωχ...αχ...πιφ.....

Ήρθα να τα πω όλα…..

Έχω γίνει ένα πτώμα …..
Μην πω και 2 και 3 πτώματα μαζί…..
Με σέρνουν στα όρη στα άγρια βουνά….
Σε λαγκάδια σε χαράδρες και ότι υπάρχει σε πρασινάδα το έχουμε δει….
Με βάζουν να περπατώ με τις ώρες….
Για να με ξεγελάσουν το κάνουν είμαι σίγουρη πια…..

Η Έλενα πάει Λοζάνες….
Και εμένα με σέρνει στις Κοζάνες….
Και μην ακούω χαζά ότι είναι το ίδιο….
Είδα κρυφά φωτός …. Εμένα παν να ξεγελάσουν?
Αμ το άλλο ….

Στους μεγαλύτερους καταρράκτες τις Ευρώπης η Έλενα….
Η κορινα στους μεγαλύτερους της Ελλάδας…..
Μόνο στο μεγαλύτερο μοιάζουμε….
Η Έλενα θα έλεγε τώρα κάτι άλλο …. Αλλά ας το προσπεράσω…..

Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα…..
Βουνά θάλασσες… ταλαιπωρίες….

Κάθε φορά λέω δεν θα πάω μαζί τους….
Αλλά μόλις ακούω εκείνο το ….. πάμε βόλτα…. Ή το μαγικό…. Πάμε θάλασσα…..
Κάτι παθαίνω η σκύλα……

Χτες ήταν η αποκορύφωση της ταλαιπωρίας μου …..
Μετά από θάλασσες και βουτιές…
Εκεί που περιμέναμε να φάμε κανένα κοψίδι….
Έκανα εγώ την ερευνητική μου βόλτα …..

Βρήκα κάτι υπέροχα γρασίδια να πάω να ξαπλώσω και να τρίψω την πλατουλα μου…..
Εκεί που τριβόμουν … άρχισαν να μου έρχονται εκείνες οι υπέροχες μυρωδιές….
Λέω άντε ώρα είναι να γυρίσω να αρπάξω κανένα παϊδάκι….
Καθώς πλησιάζω όμως ακούω την Έλενα να λέει……

ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!!!
Μα τι έγινε? Κοιταω γύρω μου… τίποτα το ασυνήθιστο…..

Συνεχίζω για το τραπέζι…..
Καλά κάρβουνα είχε στο γρασίδι? … με ρωταει η Έλενα….
Οι άλλοι όλοι έβγαζαν κάτι κραυγές….
ΩΧ ΑΧ ΟΥΧ ΑΜΑΝ και κάτι άλλα παρομοια….

Δεν ξέρω αν αυτό που είχε στο γρασίδι ήταν κάρβουνα….
Αλλά η αλήθεια είναι ότι μύριζε απαίσια…

ΣΕ ΚΟΠΡΙΑ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ κυλιχτηκες?????

Την έκφραση της μπορείτε να την δείτε στην φωτογραφία της φυσικά…. Το αλληθώρισμα κράτησε τόσο που νόμιζα θα μείνουν μόνιμα εκεί τα μάτια της….

Τα πιφ και πουφ και ότι άλλο φαντάζεστε πήγαιναν και ερχόταν ….
Νομίζω μύριζα πιο έντονα από τα μπριζολάκια ….
Άρχισα να μην με ανέχομαι πια…..

Έτσι όταν με πήγε στην βρύση με το λάστιχο…….
Τι να κάνω… έκατσα ήσυχη να φύγει η πρώτη μπιχλα από πάνω μου…..

Ευτυχώς τα μπριζολάκια ήταν πολύ νόστιμα μετά και ξεχάστηκα αμέσως…..

Το μαρτύριο μου όμως δεν σταματαει εδώ…..
Είχαν την φαεινή ιδέα να πάμε σε ένα σπίτι που …..

Άκουσον άκουσον ……
Ζουν εννέα (μάλιστα ούτε μια ούτε δυο) ΕΝΝΕΑ γάτες…..

Μα πείτε μου δεν είναι μαρτύριο αυτό?

Εννέα γάτες και ο Θανάσης….
Θανάσης = ένα μεγάλο μαύρο σκυλί που το κεφάλι του ήταν ισο με το κορμάκι μου…..

Και να σου ένας ένας να έρχονται να περιεργάζονται……
Σνιφ από δω σνουφ από κει…..
Ήταν που είχα ακόμη και κεινη την μυρωδιά…..

Αν με ξαναδούν με την κανονική μου μυρωδιά σίγουρα δεν θα με αναγνωρίσουν……

Και όλα αυτά για να φάνε σύκο γλυκό….
Να βράσω και το γλυκό σας και εσάς….

ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ …. Φώναζα μέσα μου….
Αλλά όσο με ακούτε εσείς με άκουγαν και αυτοί…..

Και όταν επιτέλους ακούστηκε η μαγική λέξη …. ΠΑΜΕ….
Λέω τέλειωσαν τα μαρτυρία μου….

Αμ δε…… διότι το πρόγραμμα είχε ΜΠΑΝΙΟ!!!!!
Διπλή σαπουνάδα…..
Δεν μπορώ να πω…. Μύριζα σαν άνθρωπος μετά….

Άλλα πέστε μου … αντέχονται όλα αυτά?
Όχι σας ρωταω…. Αντέχονται?