Όπως λέει και το τραγούδι ….
Άλλα λέω άλλα κάνω και άλλα εννοώ….
Έτσι και εγώ άλλα θέλω να γράψω άλλα γράφω…..
Και το μόνο που με σώζει είναι ότι εννοώ αυτά που λέω…..
Πέρασα από τα Τέμπη τις προάλλες που είχαν ανοίξει…..
Εκτίμησα αφάνταστα αυτά τα 8 χιλιόμετρα…..
Η αλήθεια είναι , και δεν νομίζω να είχα μόνο εγώ αυτήν την αίσθηση……
Με ένα σφίξιμο στο στομάχι και με ταχύτητα 50…..
οδηγούσαμε όλοι κοιτάζοντας γύρω μας…..
Σιδεριές από εδώ …. Πλέγματα από κει…..
Τα μαγαζιά κλειστά …. Οι μικροπωλητές απών …….
Απαγορεύετε να σταματήσεις ……
Δεν μπορείς να κατέβεις να ανάψεις κερί στο εκκλησάκι….
Αυτό το μαγαζί και αν έχει μεγάλη ζημιά…. Πολλές απώλειες….
Απορώ πως δεν βγήκαν πάλι εκείνες οι θεούσες οι μαυροφορεμένες και αξύριστες, να πουν ότι είναι παράνομο που έκλεισαν τα Τέμπη και έκλεισε το μαγαζί τους…. Τις έχω ικανές….
Διότι επιτελούν και ένα κοινωνικό έργο … σαν τον Άνθιμο που θέλει αποζημίωση για τα οικόπεδα του μαγαζιού του για να γίνει το μετρό στην πόλη μας……
Ξέφυγα………
Ξανάκλεισαν τα Τέμπη ….
Άνοιξαν για τους αριανους …. Όχι τα πράσινα μπαρμπαδακια από τις ταινίες… αλλά για τα κίτρινα μπαρμπαδακια ……
(άσχετο πάλι)
Και έτσι εμείς οι κοινοί θνητοί…. Χάνουμε μεν χρόνο και χρήματα ( πολύ βενζίνη ρε παιδιά )
Κερδίσαμε όμως ……..
