Ήταν ένας γάιδαρος με μεγάλ’ αυτιά
το παχνί δεν τ’ άρεσε, ήθελ’ αρχοντιά
Ήθελε η μούρη του να φορέσει σέλα
και να καμαρώνεται με το σύρε κι έλα
Στο δρόμο που επήγαινε είδε μι’ αλεπού
γάιδαρε, τον ρώτησε, για πού, για πού, για πού
Δε σου λέω, αλεπού, τι δρόμο θε να πάρω
την κακή τη σκέψη σου την ξέρω κυρα-Μάρω
3 σχόλια:
Και την ξεγέλασε την αλεπού δλδ??? Δεν νομίζω, δεν νομίζω, μάλλον πάνω στη σέλα του είναι η κυρά Μάρω, αλλά που να την δει ο χαζούλης!
Σου απαγορεύω να αναφέρεσαι σε μένα στο μπλογκ σου :Ρ
Λοιπον αυτο το τραγουδακι το λεω στην εγγονη μου (γιατι αραγε?)ειχα ξεχασει ολο το στοιχο βλεπεις ου γαρ ερχετε μονο..τωρα θα το τραγουδαω πληρως με την υπεροχη φωνη μου (τι τραβαει το ερμο)σου χρωσταει βρισιμο η εγγονη μου στελλα
Δημοσίευση σχολίου